'Geen seconde spijt dat we de regie uit handen gaven'

Dit is het verhaal van Peter Scholten. Hij verkocht zijn bedrijf R.M.I. Global Logistic Services.

Vrijheid en onafhankelijkheid stonden bij Peter hoog in het vaandel als kleine jongen al. Eigenwijs noemt hij zichzelf. Hij droomde er als jochie van om ‘iets te gaan doen’ in de Rotterdamse haven. Hij koos zijn eigen pad en bewandelde dat ook.

"Ondernemen heb ik niet van huis uit meegekregen, mijn vader had een goede financiële functie bij de Holland America Lijn en mijn moeder was huisvrouw. Ik ben min of meer toevallig in dit vak gerold. Ik werkte in de haven van Dordrecht en later Rotterdam. Er was een grote werkloosheid en ik was dat ook kortstondig. Ik ben gewoon op alles gaan solliciteren wat ik tegenkwam. Met wat bluf is dat gelukt. Ik moest ervaring hebben die ik niet had, ik heb me gewoon erin gepraat en daar ben ik mee weggekomen. Ik ben direct verliefd geraakt. De logistiek is verslavend.”

“Ik maakte de dingen mooier dan ze werkelijk waren om te bereiken wat ik wilde. School heb ik redelijk weten te verkloten, dus ik moest mezelf bijspijkeren in avondstudies. Om daar te komen moest ik wel een beetje aandikken wat ik tot dan toe had gedaan.”

'Ik ben iemand die niet snel opgeeft en redelijk gedreven is'

Het hebben van vrijheid en ruimte waren Peter zijn grootste drijfveren. Met een eigenwijze inborst zette hij dan ook zijn eerste stappen op het ondernemerspad. Met de wil om iets te maken wat er nog niet was, probeerde hij zichzelf steeds hoger op de ladder te zetten. Dat deed hij met succes.

"Ik ben iemand die niet snel opgeeft en redelijk gedreven is. Dat helpt wel bij ondernemen. Er zijn best wel eens dingen geweest die ik achteraf anders had gewild. Ik werk op basis van vertrouwen en ben wel eens in dat vertrouwen teleurgesteld. Dat ik dacht ‘het komt goed’ en dat bleek dan niet zo te zijn.”

“Samenwerken en een gezamenlijke focus zijn cruciaal voor succesvol ondernemen. Het gevoel van samen iets realiseren is erg belangrijk. Ik ben het meest trots dat we (red.: Peter, zijn vrouw Erica en zijn schoonfamilie runden gezamenlijk het bedrijf R.M.I.) een tak hebben opgezet in de Internationale tankcontainer levensmiddelen logistiek die na een aantal jaren marktleider werd. Juist omdat er toch al wat grote spelers in de markt waren."

'Je moet niet achteroverleunen en denken dat het vanzelf blijft komen.'

Op de vraag wat je als ondernemer echt niet moet doen, geeft Peter aan dat hij het lastig vindt om te zeggen wat anderen niet zouden moeten doen. "Je moet niet achteroverleunen en denken dat het vanzelf blijft komen. Dat is het risico dat je loopt als een onderneming succesvol is. Ik heb dat ook gehad dat je achteroverleunt en denkt dat je het bereikt hebt. Je moet je focus blijven houden, je moet blijven knokken. Inventief blijven. En blijven zoeken naar dingen waarvan je nog niet weet dat ze er zijn."

Het samenwerken en de gezamenlijke focus vond Peter in zijn vrouw en schoonfamilie. Zakelijk hebben zij altijd alles samen besproken. "Het moeilijke aan een familiebedrijf is dat je moet oppassen dat je niet alles mee naar huis neemt. Dan ben je dag en nacht met het bedrijf bezig. Zeker als je andere ideeën hebt over de bedrijfsvoering. Daar moet je voorzichtig mee zijn."

'Gezamenlijk stonden we erachter dat we de Internationale tak zouden gaan verkopen.'

Als ondernemer zijn er natuurlijk momenten waar je heel gelukkig van wordt. Of die je, wanneer je erop terugkijkt, wellicht op een andere manier had aangevlogen. Peter beleefde zijn meest gelukkige, zakelijke moment bij het openen van zijn eerste overzeese kantoor, in de Verenigde Staten. Dat was namelijk de eerste stap naar een wereldwijd netwerk van kantoren en agenten.

"Ik heb nergens spijt van zakelijk gezien. Natuurlijk zijn er zaken waarvan je achteraf denkt dat had ik anders moeten doen, maar spijt heb ik er niet van. Dat hoort erbij. Je moet niet terugkijken, maar vooruitkijken. Zakelijk en privé besloot ik op een gegeven ogenblik dat het tijd was om te stoppen. Er kwam veel consolidatie en grote jongens pompten er veel geld in. Dat maakte het moeilijk. Nu hadden we het met flink investeren wel kunnen redden. Echter, we waren actief in verschillende takken en je kan het maar één keer uitgeven. Ik ben binnen de familie een aantal jaren bezig geweest om over verkopen te praten, dat was niet altijd even makkelijk voor iedereen. Je neemt toch afscheid van ‘je baby’. Uiteindelijk zijn we er met zijn allen goed uitgekomen. Gezamenlijk stonden we erachter dat we de Internationale tak zouden gaan verkopen."