'Als ondernemer ben je steeds bezig met vooruitkijken.'

Dit is het verhaal van Jan-Willem Blokland. Hij verkocht zijn bedrijf Blokland Metaalbewerking.

“Ik dacht aanvankelijk dat het een kwestie van wel heel snel geld verdienen was, dit ‘doen van overname-advies’.”

Het was voor Jan-Willem vanzelfsprekend dat hij de onderneming van zijn vader zou overnemen. Met de bravoure van een jonge jongen maakte hij dit al snel duidelijk aan ondernemers die aasden op de grond die grensde aan de grond van zijn vader. En zo begint zijn verhaal.

"Dit voorval was eigenlijk de eerste aanloop naar de overname."

"De verstandhouding met mijn vader is altijd goed geweest, hij liet mij de vrije hand. Voor zover ik me kan herinneren zijn we het maar één keer vreselijk oneens geweest en hebben we ongelofelijke ruzie gehad. Ik werkte als broekie in de loods van het bedrijf (Blokland Metaalbewerking). Toen ik op een dag aan de andere kant van de bedrijfshal iemand zag binnenkomen, waarvan ik wist dat hij interesse had in de grond grenzend aan die van het terrein van mijn vader, kon ik niet anders dan daar een stokje voor steken. Mijn vader en zijn bezoek namen plaats in de kantine en op hoge poten ben ik, als snotneus, naar hun tafel toegelopen. Ik heb de beide heren duidelijk gemaakt dat de naastgelegen grond niet te koop was. Mijn vader was natuurlijk ontzettend nijdig, maar ik was nog veel bozer. Hij was in mijn ogen van plan mijn toekomst te verkopen. Dit voorval was eigenlijk de eerste aanloop naar de overname. Op deze manier is het balletje gaan rollen. En nam ik het bedrijf over. Mijn vader stopte resoluut met zijn werkzaamheden. Hij kwam in de ochtend nog koffiedrinken en dat was het. Hij liet het volledig aan mij over. Het is jammer dat hij veel van de ontwikkelingen van het bedrijf heeft moeten missen door zijn vroegtijdige sterven. Op de vele hoogtepunten die het bedrijf kende, miste ik hem dan ook enorm."

"Als ondernemer ben je steeds bezig met vooruitkijken"

"Als ondernemer ben je steeds bezig met vooruitkijken. De mooiste producten voor je klanten aanbieden op een zo efficiënt mogelijke manier. Voor jezelf werken bestaat helemaal niet, je werkt voor je klanten. Investeren in nieuwe technieken om te kunnen groeien, is daarbij van groot belang. Je bedrijf in beweging brengen om aan de vraag van je klanten te blijven voldoen. Als ondernemer zeg je liever geen nee en om steeds maar ja te kunnen blijven zeggen, moet je dus blijven groeien."

Een goed voorbeeld hiervan en van de volharding die een ondernemer nodig heeft, is het verhaal dat Jan-Willem aanhaalt over de fysieke uitbreiding van zijn bedrijf waarvoor hij grond nodig had. Grond die eigenlijk maar op één plek beschikbaar was, maar niet te koop en ook zonder bestemmingsplan voor bedrijvigheid.

"Ik heb nooit spijt gehad van de moeite die me dat gekost heeft of van de investering die ik hierin gedaan heb."

"Ik besloot om iedere maand naar de wethouder te gaan om hem te vragen wat er nou met die grond stond te gebeuren. Die man werd helemaal kriegel van me. Het verlossende woord kwam toen ik met vrienden in Parijs was en werd gebeld dat ik de volgende ochtend bij de wethouder mocht komen. Natuurlijk ben ik direct in de auto gestapt. De volgende dag wist de wethouder mij te melden dat de hele grond in een keer werd vrijgegeven en dat wij er mochten gaan bouwen. Een prachtige zichtlocatie. Ik heb nooit spijt gehad van de moeite die me dat gekost heeft of van de investering die ik hierin gedaan heb. Op die nieuwe locatie zijn we gegroeid van 30 man naar 200 man. We bleven groeien die eerste jaren. Maar ik voelde de crisis aankomen. Ik had er slapeloze nachten van. In de hoogtijdagen van de groei kocht ik een megastuk grond en machines. Het leek er plots het moment niet meer naar. Ik besloot naar mijn gevoel te luisteren en het niet te doen. Ik had behoorlijk wat aanbetaald en zat tot over mijn oren in de kosten. Ik besloot alles eerlijk aan iedereen uit te leggen en de wirwar te ontrafelen en het netjes op te lossen. Iedereen begreep het en ik ben met iedereen ondanks alles bevriend gebleven.”